برای کامل کردن این گروه یک نفره قلابی ، جسی یک سیستم پدال برای پای راست خود و کار با fotdella تعبیه کرده و پای چپ خود را برای کار با پدال سنج پایی high-hat cymbal (و یا گاهی نواختن Washboard ) باقی گذاشت . این پدال را هم جسی فولر خودش ساخته بود و به آن sock cymbal می گفت . به جز اینها یک گردنی (Neck Harness) هم برای نگهداری هارمونیکا و Kazoo دست وپا کرده بود تا بتواند همزمان از این سازها نیز استفاده نماید و گاهی هم برای نگه داشتن میکروفون از آن استفاده می کرد . با این که وی در میان تمامی این آلات موسیقی احاطه شده بود ، در عین حال باز به خوانندگی و نواختن یک گیتار دوازده سیمی نیز می پرداخت . بدین ترتیب بود که جسی فولر تبدیل به یک "گروه یک نفره" (One Man Band) شد و به او لقب "گربه تنها" (The Lone Cat) داده شد ؛ لقبی که در عین حال نشان دهنده ویژگی های شخصیتی جسی نیز بود چرا که او چندان اهل معاشرت و گرم گرفتن با سایر موسیقیدانان و حتی طرفدارانش نبود و اغلب مسافرت هایش را به تنهایی انجام می داد .

شیوه گیتار نوازی وی عمدتا در سبک Piedmont و به روش Fingerpicking (استفاده از انگشتان دست و نه مضراب) بود . بیشتر اوقات گیتار 12 سیمه می نواخت که معمولا دو پرده پایین تر از گیتارهای 6 سیمه کوک می شود (کوک C به جای کوک E ) . سازدهنی دیاتونیک را مانند بسیاری از نوازندگان موسیقی فلک در آن زمان به روش Tongue Block و بیشتر در پوزیشن اول می نواخت و از آکوردها و نت های دوتایی (Double Notes) زیاد استفاده می کرد . برای آشنایی بیشتر با سبک نوازندگی جسی فولر می توانید با مراجعه به این قسمت از سایت ایران هارمونیکا به آهنگ New Corrine که از ساخته های خود جسی فولر می باشد گوش دهید . این آهنگ در سال 1958 در استودیوی شرکت Good Time Jazz و به تهیه کنندگی Lester Koenig ضبط شده است و صدایی که در بخش پایانی آهنگ می شنوید متعلق به ساز Kazoo می باشد .

آهنگ هایی که وی اجرا می کرد سبک های بسیار متنوعی را شامل می شد : از فلک و بلوز گرفته تا گاسپل و رگتایم . با این که جسی فولر خودش را یک هنرمند فلک می دانست اما از کودکی با موسیقی بلوز نیز در تماس بود و تاثیرات این سبک از موسیقی در آثارش ملموس است . مثل آهنگ Tickling The Strings که سولوی گیتارش در سبک فلک-رگتایم نواخته شده ، همان سبکی که در دوران کودکی جسی فولر در مناطقی مانند Georgia و Carolina رایج بود و توسط نوازندگان بزرگی چون Blind Blake و Blind Boy Fuller به شنوندگان موسیقی ارائه می شد . آهنگ Red River Blues را از Blind Boy Fuller یاد گرفته بود و اجرا می کرد . آهنگ Starnger Blues را که در اواخر دهه 1920 توسط Tampa Red و Georgia Tom Dorsey ساخته شده بود دوست داشت و اجرا می کرد . از دیگر آهنگ های معروف بلوز که بازنوازی کرده بود می توان به Key To The Highway (اثر Big Bill Broonzy ) و How Long Blues (از ساخته های قدیمی Leroy Carr ) اشاره کرد . ( اجرای آهنگ Key To The Highway توسط Big Bill Broonzy از اینجا قابل دریافت است . این آهنگ توسط بسیاری از نوازندگان سازدهنی بلوز نظیر Little Walter نیز اجرا شده است . اجرای آهنگ How Long Blues توسط Leroy Carr را هم می توانید از اینجا دریافت کنید و گوش دهید . )

در رپرتوار جسی فولر ردپای موسیقی جز (Jazz) نیز قابل مشاهده است . برای نمونه می توان به اجرای وی از آهنگ Creole Love Call (از آهنگ های استاندارد سبک Jazz ) اشاره کرد که در سال 1927 توسط Duke Ellington (چهره افسانه ای موسیقی جز) ضبط شده بود و در آن Adelaide Hall آواز خوانده بود . جسی فولر این آهنگ را برای گروه یک نفره خودش تنظیم کرد و به جای آواز خواندن از ساز Kazoo برای اجرای ملودی های آوازی استفاده کرد .

فعالیت موسیقایی وی که ابتدا صرفا به شکل محلی بود به تدریج گسترش یافت و با حضور در شبکه های تلویزیونی کالیفرنیا به شهرت بیشتری رسید . برخی خوانندگان فلک مانند Barbara Dane و مدیر برنامه های محلی مانند Norman Pierce هم که مجذوب کارهای وی شده بودند سعی کردند به او کمک کنند تا موقعیت های شغلی بیشتری به عنوان یک موسیقیدان پیدا کند . جسی فولر سرانجام توانست در سال 1954 (در سن 58 سالگی!) برای نخستین بار در استودیو حضور یابد و اولین صفحاتش را که شامل آهنگ های معروفی چون Railroad Song و San Farncisco Bay Blues می شد برای شرکت World Folk Song ضبط نماید ؛ شرکت مستقل و کوچکی که توسط یک زوج جوان ساکن Berkeley به نام Margaret & Irwin Goldsmith راه افتاده بود . این آهنگ ها در قالب دو عدد صفحه LP و با نام Folk Blues: Working On The Railroad منتشر شد .

به دنبال موفقیت آهنگ San Farncisco Bay Blues موفق شد با شرکت Cavalier قراردادی امضا کند و در سال 1955 دوباره به استودیو رفت و تعدادی آهنگ دیگر ضبط کرد که در قالب آلبومی به نام Frisco Bound منتشر شد (این آلبوم در سال 1991 توسط شرکت Arhoolie Records در قالب یک سی دی صوتی دوباره در اختیار علاقه مندان قرار گرفت) .






اما موفقیت واقعی زمانی به سراغش آمد که در سال 1958 به استودیوهای شرکت Good Time Jazz در لس آنجلس رفت و آلبوم Jesse Fuller: Jazz, Folk Songs, Spirituals & Blues را به تهیه کنندگی Lester Koenig ضبط نمود . این آلبوم مورد استقبال منتقدان قرار گرفت و مجله Journal of American Folklore که توسط انجمن فولکلورآمریکا منتشر می شد از وی با عنوان یک "آوازه خوان دوره گرد اصیل" یاد کرد . مجله Audio Magazine وی را به عنوان یک "هنرمند فلک استثنایی" معرفی نمود و مجله Billboard در موردش نوشت : "کیفیتی بدوی توام با صداقتی شرافتمندانه در صدا و سبک جسی فولر وجود دارد که شنونده را مسحور خود می کند " .

عامل دیگری که در همین سال به کمکش آمد اقتباس آهنگ San Farncisco Bay Blues توسط Ramblin’ Jack Elliott خواننده سرشناس موسیقی فلک بود . جک الیوت این آهنگ را در اجراهای زنده و تلویزیونی خود اجرا می کرد که موجب شناخته شدن بیشتر این آهنگ در محافل موسیقی فلک شد . همچنین در سال 1958 آن را در استودیو ضبط نمود و در مقدمه آهنگ با اشاره به جسی فولر و اثارش گفت :



این آهنگ مورد توجه Bob Dylan نیز قرار گرفت به طوری که در سال 1961 آن را در Gerde’s Folk City در نیویورک اجرا کرد و همچنین در یک برنامه رادیویی آن را اجرا و ضبط نمود .

با کمک دوست صمیمی و خواننده فلک Barbara Dane ، کار جسی در اواخر دهه 1950 رو به شکوفایی گذاشت . غیر از آلبوم هایی که با همکاری شرکت های Prestige ، Fantasy و... در این دوران منتشر کرد ، همیشه یک پای ثابت جشنواره های موسیقی فلک در آمریکا و اروپا بود . در سال 1958 به همراه Barbara Dane پا به سالن Ash Grove در لس آنجلس گذاشتند و همچنین در سایر تالارهای موسیقی آن ایالت به نوازندگی پرداختند . در تابستان سال 1959 دانشگاه کالیفرنیا دست به برگزاری یک فستیوال فلک به سرپرستی Alan Lomax زد . جسی در این مراسم میهمان مدعو بود . حضور با شکوه دیگری در فستیوال جز مونتری (Monterey Jazz Festival) سال 1959 اتفاق افتاد . او به صورت غیر رسمی شنیده بود که به این فستیوال دعوت خواهد شد . دعوتنامه هرگز به دست او نرسید، ولی جسی به هر طریقی که بود هنر خود را به نمایش گذاشت . مدیریت اصلی فستیوال Jimmy Lyons هیچ جایی برای جسی در برنامه خود در نظر نگرفته بود ولی او جسی را به بالای جایگاه ویژه محل نمایش برد و به جسی اجازه داد در بین زمان اجرا های عصرانه و شبانه به اجرای برنامه خود بپردازد . در میان شنوندگان Chris Barber رهبر یک گروه بریتانیایی که در همین فستیوال به اجرا پرداخت نیز حضور داشت.

این امر باعث پدید آمدن یک دعوتنامه برای تور اروپا شد . این دعوتنامه جسی را به حال هوای روزهایی باز گرداند که در مزرعه با بدبختی چندر غاز دستمزد کارگری دریافت می کرد . در خلال این تور که بسیار موفق بود، او در کشورهای انگلستان ، آلمان غربی ، سوئد و دانمارک به اجرای برنامه پرداخت . پس از بازگشت از اروپا او متوجه شد که برای نوازندگی در فستیوال فلک نیوپورت (Newport Folk Festival) در روز جمعه همان هفته دعوت شده است . بنابراین فورا سوار قطار نیویورک شد ولی در روز شنبه به Newport رسید و به او اجازه نوازندگی ندادند . جسی فولر گفت : "فقط یک گشت کوچک زدک و یک بلیط برای برگشت به خانه گرفتم ."

رویدادها برای او در دهه 1960 از این هم بهتر شد . او فرصت نوازندگی در تعداد روزافزونی از فستیوال ها ، کنسرت ها و قهوه خانه ها را پیدا کرد . تا این زمان هنوز ناچار بود برای تامین مخارج زندگیش به کارگری در پیشه های مختلف ادامه دهد اما به لطف درآمدی که از فعالیت هنری کسب کرده بود به تدریج شرایط مالی بهتری پیدا کرد و دیگر مجبور نبود به کارهای دیگری غیر از موسیقی هم بپردازد . خودش در این مورد گفته بود : "برداشت محصول گل کلم در سال 1961 آخرین شغل من به عنوان یک کارگر ساده بود " .

در نوامبر سال 1962 به نیویورک رفت و به اجرای برنامه در Gerde’s Folk City پرداخت ؛ همان جایی که باب دیلان 2-1 سال پیش آهنگ San Francisco Bay Blues را اجرا کرده بود . این برنامه با استقبال خوبی روبرو شد و مجله معتبر New York Times با تهیه گزارشی در مورد وی نوشت : "صدای این گروه یک نفره بسیار پر هیجان ، با آهنگی کوبنده و فوق العاده تاثیر گذار است . آنهایی که دوستدار این سبک هستند ، از کارهای وی نیز خوششان می آید " .

همانطور که این دهه به انتهای خود نزدیک می شد ، او شنوندگان بیشتری را در تمامی بخش های ایالات متحده به وجد می آورد . کارهای وی بسیار مورد توجه جریان احیای فلک دهه 1960 قرار گرفت چرا که به نوعی انعکاس دهنده حس نابی از معصومیت از دست رفته و روستایی آمریکای اوایل قرن بیستم بود . دهه 1960 برای وی دهه پرکار و پرسفری بود . اکثرا با اتوموبیل شخصیش برای اجرای برنامه به مناطق مختلف آمریکا سفر می کرد و از آنجا که به زندگی ساده و بی تکلف عادت داشت اغلب شبها را در داخل همان اتوموبیلش به صبح می رساند ! در سال 1965 برگزیده ای از آثار وی با عنوان Jesse Fuller’s Favorites به همراه یادداشتی ستایش آمیز به قلم Samuel Charters (از نویسندگان برجسته و صاحب نظر در موسیقی فلک و بلوز) منتشر شد . در سال 1966 او شور بی نظیری در انگلستان به وجود آورد و دوبار با گروه های افسانه ایی راک The Rolling Stones و The Animals برنامه داشت .

جسی فولر بر بسیاری از هنرمندان فلک و راک دهه 60 و بعد از آن تاثیر گذار بوده است . به عنوان مثال اولین آهنگ از اولین آلبوم Bob Dylan که در سال 1962 منتشر شد یکی از آهنگ های جسی فولر بود با نام You’re No Good . باب دیلان برای آموختن سازدهنی از تعلیمات جسی فولر استفاده کرد و همانند وی از یک گردنی (Neck Rack) برای نگه داشتن سازدهنی و نواختن همزمان آن با گیتار و پیانو استفاده می کرد . تاثیرپذیری باب دیلان از جسی فولر در نواختن سازدهنی و حتی شیوه آواز خواندن در آثار اولیه اش کاملا مشخص است .

در واقع باب دیلان قبل از آن که به محله Greenwich Village نیویورک برود ، در سال 1959 به دیدار جسی فولر و اجراهای وی در مجامع فلک شهر Denver رفته بود . در این دوره بود که باب دیلان درسهایی در زمینه نوازندگی سازدهنی و گیتار از جسی فولر یاد گرفت و آهنگ هایی مثل You’re No Good را از او آموخت. اولین صفحه LP مستقلی که در سال 1962 از باب دیلان منتشر شد با این آهنگ شروع می شود و جالب است که خود جسی فولر این آهنگ را نخستین بار در سال 1963 (یک سال بعد) ضبط کرده است و همین نکته نشان می دهد که باب دیلان این آهنگ را "شخصا" از جسی فولر یاد گرفته است ؛ مساله ای که در یادداشت های همراه آلبوم نیز عنوان شده است . همچنین آهنگ Baby I’m In The Mood For You که در ماه جولای سال 1962 توسط باب دیلان ضبط شد ، به گفته خود وی "به نوعی تاثیر گرفته از جسی فولر" بوده است . آهنگ مزبور برای نخستین بار در سال 1985 در آلبومی به نام Biograph منتشر شد .
آهنگ دیگری که در ارتباط با این تاثیر پذیری قابل ذکر است آهنگ Whoa Boys Can’t You Line ‘Em است : با این که باب دیلان گفته است که این آهنگ را از Spider John Koerner یاد گرفته است ، اما خود Spider John Koerner این آهنگ را از یکی از آثار جسی فولر به نام Lining Up The Tracks اقتباس کرده است (دومین آهنگ از اولین آلبوم جسی فولر که در سال 1954 ضبط شده بود) .

گروه پرآوازه Grateful Dead تعدادی از آهنگ های وی را مانند The Monkey & The Engineer و Beat It On Down The Line ضبط کرده و بارها در اجراهای زنده شان بازنوازی (Cover) کرده است . درکنسرت مشترک این گروه با Bob Dylan در سال 1989 نیز آهنگ The Monkey & The Engineer اجرا شد و خاطره جسی فولر را مجددا برای علاقه مندان به آثار وی زنده کرد . یک سال قبل از آن هم باب دیلان کنسرت خود را در شهر Oakland (محل زندگی جسی فولر) که با عنوان Bridge School Benefit Concert برگزار شد ، با آهنگ San Francisco Bay Blues آغاز کرده بود . این رویداد هنری یک کنسرت خیریه است که از سال 1986 توسط Neil Young و همسرش به صورت سالیانه برگزار می شود .

با فرا رسیدن دهه 1990 نام جسی فولر دوباره بر سر زبانها افتاد ؛ زمانی که گروه The Notting Hillbillies به سرپرستی Mark Knopfler (گیتاریست اسبق گروه Dire Straits ) اقدام به ارائه آلبوم بسیار موفق و تحسین شده ای با نام Missing… Presumed Having A Good Time نمود . آهنگ اول این آلبوم آهنگ Railroad Worksong از ساخته های جسی فولر بود که با تنظیمی متفاوت و زیبا از این گروه عرضه شده بود .
بسیاری از آهنگ های او به وسیله گروه های راک اند رول و همچنین نوازنگان فلک نواخته شده است . به عنوان مثال باید ازگروه سه نفره Peter, Paul & Mary نام برد که توانستند با اجرای آهنگ San Francisco Bay Blues به فروش بالایی دست پیدا کنند (این آهنگ در آلبومی به نام A Song Will Rise عرضه شده است) . این آهنگ در سال های بعد توسط گروه های The Borthers Four ، Hot Tuna و بسیاری دیگر از گروه های موسیقی فلک دوباره ضبط شد . حتی چهره های سرشناس موسیقی راک مانند Janis Joplin ، Eric Clapton و Paul McCartney نیز این آهنگ را بازخوانی و بازنوازی کرده اند .

با این که در اوایل دهه 1980 هنوز هنرمندان فلک تعدادی از آهنگ های او را در لیست آهنگ های اجرا شونده ی خود داشتند ، تعداد کمی از صفحات ضبط شده جسی در دسترس بود . در حال حاضر برخی از آلبوم های دهه ی 1960 او همچنان به وسیله کمپانی های کوچک ارائه می شود ؛ مانند آلبوم Brother Lowdown که برگزیده ای از آثار ضبط شده وی برای شرکت Prestige می باشد و توسط شرکت Fantasy Records عرضه می شود . و همچنین آلبومی با نام The Lone Cat که در سال 1990 پس ازریمسترینگ دیجیتال توسط شرکت Good Time Jazz و در قالب سی دی صوتی منتشر شده است. آهنگ های این آلبوم در سال 1958 در استودیوی شرکت Good Time Jazz و به تهیه کنندگی Lester Koenig ضبط شده اند .

در اینجا لیست کوتاهی از آلبومهای منتشر شده جسی فولر را مشاهده می کنید :



برای مشاهده لیست کاملی از صفحه شناسی جسی فولر می توانید به به این وب سایت مراجعه کنید.

خوشبختانه تعدادی اجرای تصویری نیز از جسی فولر به یادگار مانده که برای نمونه می توان به آهنگ هایی مانند San Francisco Bay Blues و Red River Blues که در سال 1968 اجرا شده اند اشاره نمود .

جسی فولر در روز بیست و نهم ژانویه سال 1976 و بر اثر بیماری قلبی در شهر Oakland چشم بر جهان فرو بست . او به راستی هنرمندی یگانه بود . با این که عمری را در فقر و تنگدستی و تبعیض نژادی سپری کرد ، همواره توانست حالت شوخ طبعی ، وقار ، تشخص و امید بخشی را در زندگی فردی و در آثارش حفظ نماید . در عین حال توانست با رویکرد خلاقانه و منحصر به فردی که در بیان موسیقایی خود دست یافته بود ، بر هنرمندان بزرگی چون Bob Dyaln و همچنین تعداد بی شماری از هواداران و شنوندگان موسیقی فلک تاثیر گذار باشد . ظرافت و فرزانگی به جای مانده در آثار این هنرمند فلک هیچگاه فراموش نشده است و با گذشت سالها آهنگ های او همچنان به حیات خود ادامه می دهند .

منابع :


تهیه مطالب : صابر عبدلی – دلتا فریک ، آبان 1389